اینجا...

"هوالشافی"

گاهی فکر می کنم اینجا ساخته شد تا تمام وهمیاتم به خط شود. تا بعد از روزها

سری بزنم و بگویم اوه! خدای من... آن روز فلان حرف را زده ام. فلان احساس را

داشته ام.

گاهی هم احساس می کنم آنقدر اینجا رنگِ تو را گرفته که باید با پیت بزرگی از

نفت آتشش زد و رها کرد تا از سوزشه تمام آن روزها کاهش یابد. و یا...

اصلا گاهی فکر می کنم اینجا شده است مدفن حرف هایی که توانایی گفتنش به

کسی را دارم و نه  اصلا می توانم حتی با خودم هم در میان بگذارم.

تنها دو چشم خیره می شوند به صفحه ای و دو دست خیلی سریع و تند حرکت

می کنند و این حرفها زاده می شوند...

دوست ندارم اینجا قبرستان خاطرات بد، احساساتِ بد و یا چه می دانم، سطل

آشغال تمامِ زباله های ذهنم بشود.